شنبه 96 مهر 22 , ساعت 12:2 عصر
در من غم آرامی هست که از تلاطم افتاده است!
دریا هنوز هست ولی موج ها رفته اند...
در من غم آرامی هست که دلم می خواهد ماه ها روزه ی سکوت بگیرم
و به دیوار زل بزنم و به هیچ چیز فکر نکنم .
نبودی و جهانم را به طوفان کشیده بودی...
حالا فقط نیستی... همین!
طوفان هر چقدر هم که سهمگین باشد یکجا تمام می شود!
در این طوفان یا می میریم،
یا با غم آرام و عمیق و ساکتی پا بیرون می گذاریم...!
هیچکس، هیچ وقت به همان چیزی که پیش از طوفان بوده است برنمی گردد...!
من هنوز هم عاشق بارون و گیتارم،
من هنوز هم عاشق رنگ و بوم و گندم زارم،
من هنوز هم عاشق دریایی هستم که روزی موج های بلندی داشت...
فقط ساکت تر...مات تر...تسلیم تر...
نوشته شده توسط nhi | نظرات دیگران [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
