دوشنبه 101 مرداد 3 , ساعت 4:12 عصر
مستی
مرا ...مستی لبانت برد ...
هوای غیر تو از سر
به هر جا رو میکنم رقصان ..
تویی آنجا
تویی در بر
تویی باده به جام دل
تویی... آن روح به خاک و گل
تویی فارغ ز هر امکان
تویی در عشق چنین آسان
بر زلف تو دیوانه وار
بر رقص تاری از هزار
گاهی به سوز گاهی گداز
خالی شدم از خویش و خود
بر من کنون نقشی نگار
نقشی چو مست تر از شراب
چون از منی بر آن حباب
نقشی که نقاشش تویی
من جمله باقی در خراب
مرا از من ...چه حاصل
در فنایم.......
بقایم ده تو ای عشق
چو پای زخمی
به مروه ..گاه در صفایم
چه خوش باشد جنون مستی
تهی گشتن ز خاک سرد این پستی
چه خوش باشد که تو باشی...
که تو باشی ...
تو باشی نور و من سایه
من از خویشم چو افتاده
نوشته شده توسط nhi | نظرات دیگران [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
