همه لحظاتی که خاطره داریم،

همه یادگارهای باارزشی که داریم

را در چمدانی ریخت....

توی قبر کوچک و تنگی رفت و با همان چمدان سر کرد!

گاهی باید مرد...

شاید چند ماه...

حتی فقط چند روز!

یا حتی چند ساعت...

چند دقیقه...

یک لحظه!

باید مرد!

و اگر کسی سراغی نگرفت

و حالت را نپرسید

و نپرسید خوبی...کجایی یا چه می کنی؟

یا دلتنگم چرا نیستی؟!!!!

برای صرف چای هستی یا برای نوشیدن یک قهوه...

باید به مردن تا ابد ادامه داد......

پ ن: می دانی مخاطب خاص؟...

من می توانم در مورد هر موضوعی ساعت ها بنشینم و بنویسم....

اما برای نوشتن از تو

دستم روی کاغذ می خشکد

نفسم بند می آید

و واژه ها در ذهنم یخ می زنند....

چقدر از تو نوشتن سخت است.....